Un experimentado traductor de obras literarias universales a la variante del otomí que se habla en el Valle del Mezquital, llamada hñahñu por sus hablantes, trabajó con un destacado pintor con las mismas raíces étnicas, para producir una edición trilingüe de una versión infantil del Quijote, con ilustraciones en pencas de maguey. De esta manera el idioma hñahñu se enriquece con la narrativa de Miguel de Cervantes Saavedra, colocando la nueva traducción al lado de la versión castellana y otras en inglés, una tercer lengua para muchos otomíes.
Na ntsapi da tote ya ratsantofo ya mfistofo fädi maxoge gatho ra ximhai pa da ratsi ha ra Iñaki ra hñähñu gea ri hñä ha ra Bathara Botähi, nehe ri fädi k ora thuhu ra otomi po ya jäi ña nuna hñäki, ra befi ko ná ra béfi ri hneki digea ra yohni petsi mahyegi ra yu ra mikeiui, pa da thoki nuna ungamfädi hñäki digea nuna hmä pa ya batís digea ra Hongahogamui, ka ya koi xa thutsi ha ya ye ra uada. Digea ra geangu ra Iñaki ra hhÑähñu ri gu ra tsedi ko ya bede bi hutsi ra Mige digea ra Cervantes Saavedra, xa hutsi ra rayó ratsantofo ha ra hyo digea ra nthusti ra hñämfo, ne mana ra hñki¨ya zubí, na ra hñuhñaki pa ndunthi ya ñähñu.